بررسی شیوع کم خونی و رابطه آن با حجم نمونه گیری خون در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه با اقامت بیش از یک هفته

مقدمه: کم خونی یافته ای شایع در بخش مراقبتهای ویژه محسوب می شود. خونگیری های مکرر می تواند در بروز این مسئله دخیل بوده و به بروز یا تشدید کم خونی کمک نماید. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین کم خونی و خونگیری در بخش مراقبتهای ویژه می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، اطلاعات کلیه بیمارانی که در سال 1390 بیش از یک هفته در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان هاجر (س) بستری گردیدند، از نظر معیارهای کم خونی مورد بررسی قرار گرفت. حجم خونگیری روزانه و کل در این بیماران بررسی شده و در نهایت با استفاده از نرم افزار spss 19.0 و ضریب همبستگی پیرسون، رابطه بین کم خونی و حجم خونگیری مورد آزمون قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 19 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سن افراد مورد مطالعه 8/65 سال (انحراف معیار 6/17 سال) بود. میانگین کل حجم خون اخذ شده از بیماران مورد مطالعه در طی دوران بستری 229 میلی لیتر (انحراف معیار ml 7/157) بود. میانگین اختلاف بین میزان هموگلوبین در بدو ورود به icu با مینیمم مقدار مشاهده شده هموگلوبین بیماران در طی دوران بستری 8/2 گرم در دسی لیتر (با انحراف معیار gr/dl 1/3) بود. میانگین اختلاف بین میزان هماتوکریت در بدو ورود به icu با مینیمم مقدار مشاهده شده هماتوکریت بیماران در طی دوران بستری 7/8 درصد (با انحراف معیار 9/10%) بود. بین اختلاف میزان هموگلوبین در بدو ورود به icu با مینیمم مقدار مشاهده شده هموگلوبین بیماران در طی دوران بستری و حجم کل خون نمونه گیری شده از بیمار در طی دوره بستری، و همچنین بین اختلاف میزان هماتوکریت در بدو ورود به icu با مینیمم مقدار مشاهده شده هماتوکریت بیماران در طی دوران بستری و حجم کل خون نمونه گیری شده از بیمار در طی دوره بستری، رابطه معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به کم بودن نسبی حجم نمونه در این مطالعه و مقادیر p-value محاسبه شده، در مطالعات آینده بایستی با افزایش توان آماری حاصل از افزایش حجم نمونه رابطه معنی دار احتمالی بین حجم خونگیری و بروز کم خونی در این بیماران را مشاهده نمود.